Διεθνές σεμινάριο για επιχειρηματίες του αγροτουρισμού, πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στην Πορτογαλία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Gouveia, βορειοανατολικά της Λισαβώνας (14 και 15 Σεπτεμβρίου 2007). Τις εργασίες τουπαρακολούθησαν επιχειρηματίες […]
Διεθνές σεμινάριο για επιχειρηματίες του αγροτουρισμού, πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στην Πορτογαλία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Gouveia, βορειοανατολικά της Λισαβώνας (14 και 15 Σεπτεμβρίου 2007). Τις εργασίες του<...>παρακολούθησαν επιχειρηματίες από την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Γαλλία, την Ουγγαρία, την Ισπανία και 25 επιχειρηματίες από την Ελλάδα, που αντάλλαξαν εμπειρίες και συζήτησαν για την προώθηση των τοπικών παραδοσιακών προϊόντων και τη σύνδεσή τους με τον αγροτουρισμό.
Από τις εισηγήσεις ξεχώρισαν η εισήγηση του J.Matias (Πορτογαλία), με θέμα «τα τυριά της ορεινής Estrela», η εισήγηση του J.Lorenzo (Ισπανία), με θέμα «η ποιότητα των τοπικών προϊόντων στην Aragon», η εισήγηση του S.Rahard (Γαλλία), με θέμα «νέα κρασιά για νέους πελάτες», του J.Ludgero (Πορτογαλία), με θέμα «εναλλακτικές δραστηριότητες στον αγροτουρισμό» και του Δ.Μιχαηλίδη (Ελλάς), με θέμα «τοπική εφοδιαστική αλυσίδα».
Μεταξύ άλλων, στην ομιλία του ο κ. Μιχαηλίδης ανέφερε: «Η συνήθης εφοδιαστική αλυσίδα, έχει σαν κύριους κρίκους την παραγωγή, τη μεταφορά, τη μεταποίηση, πάλι τη μεταφορά, την αποθήκευση, τη διανομή, το εμπόριο και βέβαια, τον καταναλωτή. Η συντήρηση αυτής της αλυσίδας, είναι απαραίτητη για να μπορέσει να φτάσει το παραχθέν προϊόν στον καταναλωτή, που πολλές φορές βρίσκεται πάρα πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, και μπορεί να το καταναλώσει μετά από μερικούς μήνες, αν είναι τρόφιμο, ενώ για τα τεχνήματα και τα μη-τρόφιμα, οι χρόνοι είναι ακόμη πιο μεγάλοι. Αυτή η εφοδιαστική αλυσίδα, απορροφά τεράστια ενέργεια και τεράστια ποσά χρημάτων.
Στην ελληνική πραγματικότητα, ένα προϊόν πουλιέται στον καταναλωτή 5 ως 8 φορές ακριβότερα, εάν δεν μεταποιηθεί, από την τιμή απόκτησής του από τον παραγωγό. Αυτό το 400-700%, είναι το κόστος της εφοδιαστικής αλυσίδας. Εάν, για κάποιους λόγους, ο καταναλωτής, μπορούσε να έρθει κοντά στον παραγωγό και αν ο παραγωγός, μπορούσε να διαθέσει το προϊόν του έτοιμο-συσκευασμένο στον καταναλωτή, τότε θα μπορούσαν, να μοιράσουν τη διαφορά, ανάμεσα στο 100 και το 500 ή 800% και, ας πούμε, 250%. Έτσι, ο παραγωγός, θα αμειβόταν για το επιπλέον κόστος συσκευασίας και αποθήκευσης, 2,5 φορές επάνω την τιμή του προϊόντος του, και ο καταναλωτής, για το χρόνο του και τις βενζίνες του για να πάει στον τόπο παραγωγής, θα έπαιρνε το υπόλοιπο 250-550% (της τιμής βάσης πώλησης παραγωγού). Αυτό το διαφορετικό μοντέλο κατανάλωσης είναι ο αγροτουρισμός.
Όταν λοιπόν, οι τοπικοί ξενοδόχοι, εστιάτορες και καταστηματάρχες, πουλάνε προϊόντα που έχουν παραχθεί από τοπικές μικρές επιχειρήσεις (προσαρμοσμένες στο περιβάλλον), τότε η τοπική κοινωνία έχει προϊόντα με ταυτότητα, τα οποία μπορεί να αποτελέσουν τη βάση δημιουργίας τοπικών εφοδιαστικών αλυσίδων.
Οι μικρές αυτές τοπικές αγορές, μπορούν να αξιοποιούν ως προγεφυρώματα και πρεσβευτές τους, τους εσωτερικούς μετανάστες που προέρχονται από την περιοχή τους, που είναι μια ισχυρότατη αγορά. Και τη λέω ισχυρότατη αγορά, διότι είναι μια αγορά που δεν εστιάζεται σε οικονομική δοσοληψία αλλά στο συναίσθημα, στην αγάπη, και στη νοσταλγία αυτών των ανθρώπων για την περιοχή τους.
Το internet σήμερα, έχει εκμηδενίσει τις αποστάσεις και επιτρέπει να φέρουμε πολύ κοντά, όλους αυτούς που φύγανε. Εμείς στην Ελλάδα, που είμαστε γύρω στα 11.000.000, υπολογίζουμε ότι άλλοι τόσοι, βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, μια Ελλάδα, ή αν θέλετε μια Πορτογαλία, ή αν θέλετε μια Ισπανία, που συναισθηματικά, αν τα προϊόντα μας έχουν ταυτότητα, θα τα ήθελε, και θα τα αγόραζε, κυρίως για λόγους συναισθηματικούς, ίσως και για λίγο πατριωτικούς.
Με αυτές τις σκέψεις, σήμερα λειτουργούν δίκτυα, όπως είναι το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Δίκτυο Τοπικής Παραδοσιακής Γαστρονομίας και το Δίκτυο Αγροξενία στην Ελλάδα, που συγκεντρώνει όλους τους επιχειρηματίες αγροτουρισμού, και που κάνει το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Τοπικών Συμφώνων και Δικτύων Επιχειρήσεων Τουρισμού στις 8-10 Οκτωβρίου 2007, στη Σιάτιστα».
Από την Ελλάδα, μετείχαν στελέχη από την Αναπτυξιακή Ημαθίας, από τον Οργανισμό Ανάπτυξης Δυτικής Κρήτης, από την Αναπτυξιακή Ηρακλείου και από την Αναπτυξιακή Λασιθίου, καθώς και οι Γ.Ατζολιδάκης (Συνεταιρισμός), Δ.Βαμβουνάκης (Βιολογικά), Ι.Γεροντής (Συνεταιρισμός), Μ.Καβουσανάκη (Υφαντά), Ε.Καστανάκη, Ε.Κατσαράκη (Κεραμικά), Μ.Λουπάκης (Οινοποιείο), Π.Μαργαρίτου (Ταβέρνα), Ν.Μηλιαράκης (Οινοποιείο), Δ.Μιχαηλίδης (Δραστηριότητες), Ε.Ντουράκη (Οινοποιείο), Π.Παπαδόπουλος (σιδηροκατασκευές) και Ι.Χρυσοχόου (Οινοποιείο).
Ιδιαίτερα σημαντικές ήταν οι επισκέψεις στο μουσείο του Abel Manta στην Gouveia, η συνάντηση με το δήμαρχο Dr.Alvaro Amaro, η επίσκεψη στην Εργαστήριο Αγγειοπλαστικής Mimoso, στο Μουσείο Τυριού, στην αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων Quinta do Crestelo (Seia), στον οινοποιητικό συνεταιρισμό S.Paio, στους αμπελώνες-οινοποιείο της M.Castro (Pinhancos) και το αγροτουριστικό κατάλυμα της κας. Maria Jose Beja Osorio.
Η Βίκυ είναι συνιδρυτής της Travel Media Applications και υπεύθυνη για την αρχισυνταξία των TravelDailyNews Greece & Cyprus και TravelDailyNews International.
Στην εταιρεία έχει αναλάβει την οικονομική διεύθυνση.
