Με ανακοίνωση της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Επιχειρήσεων Τουρισμού (ΠΟΕΤ) δήλωσε ότι το νομοσχέδιο για την τουριστική εκπαίδευση χαρακτηρίζεται από “πολυπραγμοσύνη” με αποτέλεσμα όχι μόνο να αντιμετωπίζει το θέμα αποσπασματικά αλλά και να επεκτείνεται σε άσχετα θέματα ακόμη και πολεοδομικά….
Με ανακοίνωση της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Επιχειρήσεων Τουρισμού (ΠΟΕΤ) δήλωσε ότι το νομοσχέδιο για την τουριστική εκπαίδευση χαρακτηρίζεται από “πολυπραγμοσύνη” με αποτέλεσμα<...> όχι μόνο να αντιμετωπίζει το θέμα αποσπασματικά αλλά και να επεκτείνεται σε άσχετα θέματα ακόμη και πολεοδομικά.
Συνεχίζοντας η ανακοίνωση τονίζει ότι “Θα πρέπει να μας απασχολήσει το ζήτημα της Υπαγωγής του “Οργανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης”. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του Σχεδίου Νόμου ο ΟΤΕΚ υπάγεται στο Υπουργείο Ανάπτυξης και όχι στο Υπουργείο Παιδείας. Μπορεί να εικάσει κανείς ότι με την παράκαμψη του Υπουργείου Παιδείας επιζητείται καλοπροαίρετα η άμεση προσαρμογή και ευαισθητοποίηση στις ανάγκες της τουριστικής βιομηχανίας που υπάγεται στο ίδιο Υπουργείο, ενώ αντίθετα στο Υπουργείο Παιδείας καταλογίζεται μία δυσκαμψία και δυσχέρεια προσαρμογής στις πραγματικές ανάγκες. Η έλλειψη αυτή γίνεται εντονότερη όταν μιλάμε για σπουδές που απευθύνονται άμεσα στην παραγωγή, την οικονομία, την αγορά και τους επί μέρους κλάδους της. Η άμεση υπαγωγή των Σχολών Ξεναγών στον ΕΟΤ ευθύνεται εν πολλοίς για μία πλειάδα στρεβλώσεων που περισσότερο έβλαψαν παρά ωφέλησαν τον τουρισμό και τον υπόψη κλάδο επαγγελματιών. Ξενίζει η υιοθετούμενη λογική υπαγωγής και διερωτάται κανείς αν και η ιατρική επιστήμη, επί παραδείγματι, θα έπρεπε να υπαχθεί ενδεχομένως στο Υπουργείο Υγείας.”
“Μία νομοθετική ρύθμιση, ωστόσο, που επιχειρεί την εισαγωγή ουσιαστικών τομών σε αναχρονιστικές ρυθμίσεις που ανατρέχουν μέχρι και το 1937, θα όφειλε αν μη τι άλλο, να επεκταθεί μέχρι και την ανωτάτη ή και την μεταπτυχιακή τουριστική εκπαίδευση. Αναφέρουμε σαν παράδειγμα το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, του οποίου το οικονομικό τμήμα που εδρεύει στη Χίο έχει ακριβώς τέτοιους προσανατολισμούς και παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει ήδη να επιδείξει αξιόλογη μεταπτυχιακή δραστηριότητα σε θέματα τουρισμού. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει, και η υπό συζήτηση νομοθετική πρόταση περιορίζεται σε έναν εκ των ενόντων συγκερασμό των υφισταμένων σχολών κατωτέρας και μέσης βαθμίδας, που πράγματι έχουν να επιδείξουν έργο υπολειπόμενο των πραγματικών αναγκών του τουρισμού μας.”
“Η σημασία της τελευταίας αυτής παρατήρησης γίνεται μεγαλύτερη αν εξακριβώσει κανείς τις πραγματικές ανάγκες του Ελληνικού Τουρισμού της σήμερον, όπου οι αδυναμίες και οι στρεβλώσεις εντοπίζονται περισσότερο στο ανώτερο επίπεδο στελέχωσης, όπου -δυστυχώς- επικρατεί ο αυτοσχεδιασμός και η προχειρότητα.”
“Ως εκ τούτου η προωθούμενη νομοθετική πρωτοβουλία φαίνεται κουτσουρεμένη, αποσπασματική και ατελέσφορη. Η διαβάθμιση της παρεχόμενης τουριστικής εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης είναι πολλαπλά χρήσιμη για τους εκπαιδευόμενους και τις επιχειρήσεις, αλλά φαίνεται να απουσιάζει στο μέσο και βασικό επίπεδο.”
Σχετικά με τα δίδακτρα, η ΠΟΕΤ τονίζει ότι “η καθιέρωση διδάκτρων έρχεται σε αντίθεση προς την γενική γραμμή πλεύσης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, όπου η παιδεία παρέχεται δωρεάν. Το σημείο αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει ακόμη περισσότερο, λαβαίνοντας υπόψη μας και το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και προέλευση των σπουδαστών [μάγειροι, ζαχαροπλάστες, υπάλληλοι υποδοχής, καμαριέρες, υπάλληλοι τουριστικού γραφείου κτλ], έναντι των οποίων η πολιτεία προωθεί μία άνιση και δυσμενή μεταχείριση σε σχέση με άλλα Ελληνόπουλα.”
Το επόμενο σημείο που όπως δηλώνει η ΠΟΕΤ θίγεται είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα αποφοίτων. Συγκεκριμένα, η ΠΟΕΤ αναφέρει ότι “η διάταξη που εισάγεται με το άρθρο 33 παρ. 3 δεσμεύει -ως μη όφειλε- την εργοδοτική πλευρά σε υποχρεώσεις έναντι εποχιακών εργαζομένων όμοιες με τους υπαλλήλους επί συμβάσει αορίστου χρόνου κατ εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 2212/1920. Είναι προφανές ότι το μέτρο αυτό αποτρέπει τις επιχειρήσεις να ενθαρρύνουν μεγάλες κατηγορίες εποχιακών εργαζομένων να παρακολουθήσουν προγράμματα εξειδίκευσης, επιμόρφωσης ή μετεκπαίδευσης. Οι νόμοι της αγοράς είναι αμείλικτοι. Η διαμόρφωση των αποδοχών των εργαζομένων όταν υπαγορεύεται εξαναγκαστικά, οδηγεί σε άλλες λύσεις, όπως πχ εσωτερικά, ενδοεπιχειρηματικά σεμινάρια και όχι του ΟΤΕΚ. Το βασικό ζητούμενο είναι μέσα από την παρεχόμενη εκπαίδευση να αναδειχθούν περιζήτητοι επαγγελματίες λόγω επαγγελματικού επιπέδου. Ήτοι, κατάσταση που θα καταστήσει αξιόπιστο τον ίδιο τον ΟΤΕΚ.” Ωστόσο το πνεύμα αυτής της ρύθμισης που θεμιτά αποσκοπεί στην προσέλκυση ενδιαφερομένων για επιμόρφωση, θα μπορούσε να υποστηριχθεί με άλλα μέτρα, όπως πχ επαύξηση κατά τι του επιδόματος ΟΑΕΔ (ανεργίας) κατά την χειμερινή περίοδο.
Η ανακοίνωση συνεχίζει αναλύοντας το άρθρο 39 παρ. 7. σχετικά με τις φορολογικές υποχρεώσεις του ΕΟΤ. “Οι φορολογικές υποχρεώσεις του ΕΟΤ από δραστηριότητες των επιχειρηματικών του μονάδων τα τελευταία δώδεκα χρόνια πριν το 2000 “τακτοποιούνται” κατά παρέκκλιση των σχετικών φορολογικών διατάξεων μόλις με καταβολή 1% επί του τζίρου. Η ρύθμιση αυτή [ταφόπλακα – κουκούλωμα] ίσως θα πρέπει να προσεχθεί. Σε κάθε περίπτωση ξενίζει και ενοχλεί κάθε άλλη ελληνική επιχείρηση ιδιωτικών συμφερόντων. Παρόμοιες επιχειρήσεις με αυτές που διαχειρίστηκε ο ΕΟΤ, πλήρωσαν κανονικά τους φόρους ή δέχθηκαν έναν τακτικό φορολογικό έλεγχο. Μιλάμε για πρόκληση και κακό παράδειγμα από την πλευρά κρατικών λειτουργών – διαχειριστών ή εντεταλμένων τους. Ο φορολογικός έλεγχος, πολλές φορές, αποκαλύπτει και διαχειριστικές ανωμαλίες.”
Σχετικά με τα ορειβατικά καταφύγια, η ΠΟΕΤ πιστεύει ότι θα πρέπει να απαλειφθεί το κριτήριο του υψόμετρου, γιατί περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους με μεγάλη επισκεψιμότητα από ορειβάτες και φυσιολάτρες απαντώνται και σε μικρότερο των 900 μέτρων υψόμετρο. Παράδειγμα: Το φαράγγι του Ασωπού στη Ρούμελη (Ανωπαία οδός, το μονοπάτι του Εφιάλτη). Ξεκινάει από 600 μέτρα (γέφυρα Παπαδιάς και καταλήγει στην πεδιάδα του Σπερχειού).
Το άρθρο 41, παρ. 6 αναφέρεται στις χρήσεις κτιρίων. Η ΠΟΕΤ δηλώνει ότι “εγκαταλελειμμένα παλαιά κτίρια βιομηχανοστασίων στην πρωτεύουσα -ή άλλα αστικά κέντρα- από οχλούσες δραστηριότητες που απομακρύνθηκαν παρουσιάζουν σπάνια αρχιτεκτονική και αποτελούν κόσμημα εφ όσον ανακαινισθούν και δοθούν για χρήση γραφειακών εγκαταστάσεων. Απαραίτητη η σχετική ρύθμιση. Είναι κρίμα αυτό που παρατηρείται, να κατεδαφίζονται αυτά τα κτίρια και στη θέση τους να χτίζονται απαράδεκτης αισθητικής κτίρια που αλλοιώνουν την όποια καλή εικόνα μπορούμε να παρουσιάσουμε. Ας δούμε το παράδειγμα του κτιρίου που στεγάζεται ο οργανισμός “Αθήνα 2004″. Η αλλαγή χρήσης και η αναπαλαίωση των κτιρίων αυτών όχι μόνον θα πρέπει να επιτρέπεται, αλλά και να χρηματοδοτείται.”
Συνεκδότης του TravelDailyNews Media Network από το 1999 που περιλαμβάνει τρεις εκδόσεις για τη Διεθνή αγορά, τις αγορές της Ασίας και του Ειρηνικού και την αγορά της Ελλάδας και της Κύπρου.
Είναι υπεύθυνος για την στρατηγική ανάπτυξη του δικτύου, τις συνέργειες, και τη διεθνή αγορά.
