Η εποχικότητα αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα της τουριστικής βιομηχανίας, το 17% των Μικρομεσαίων Ξενοδοχείων δεν ξεπερνάει τους τέσσερις μήνες λειτουργίας το χρόνο, ενώ αφορά το 70% των ΜΜΞΕ. Αυτό προκύπτει […]
Η εποχικότητα αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα της τουριστικής βιομηχανίας, το 17% των Μικρομεσαίων Ξενοδοχείων δεν<...> ξεπερνάει τους τέσσερις μήνες λειτουργίας το χρόνο, ενώ αφορά το 70% των ΜΜΞΕ. Αυτό προκύπτει από την μελέτη του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων (
Σημαντικές διαφοροποιήσεις παρατηρούνται στον αριθμό των αφίξεων και των διανυκτερεύσεων κατά κατηγορία και μέγεθος ξενοδοχείου. Για το σύνολο των ΜΜΞΕ, ο μέσος αριθμός πελατών ήταν 1389 και πραγματοποίησαν κατά μέσο όρο 6384 ετήσιες διανυκτερεύσεις. Κατά μέσο όρο ένα οικογενειακό ξενοδοχείο πραγματοποιεί 546 (2529) αφίξεις (διανυκτερεύσεις), ένα μικρό 1631 (7368) και ένα μεσαίο 3693 (17.305).
Οι διαφοροποιήσεις στη ζήτηση έχουν άμεση επίπτωση και στα έσοδα. Τα λιγότερα έσοδα σημειώνονται στα οικογενειακά ξενοδοχεία τέταρτης ή πέμπτης κατηγορίας που το 1998 ανέρχονταν κατά μέσο όρο σε 7 εκατ. δρχ. ενώ ένα μεσαίο ξενοδοχείο της 1ης κατηγορίας πραγματοποιεί κατά μέσο όρο έσοδα της τάξης των 160 εκατ. δρχ. Το μέσο έσοδο ενός ΜΜΞΕ είναι 34 εκατ. δρχ., 1,1 εκατ. ανά δωμάτιο και 5.200 δρχ. (το άτομο) ανά διανυκτέρευση. Το σημαντικό συμπέρασμα που προκύπτει από την έρευνα είναι ότι δεν παρατηρείται καμία διαφορά στα έσοδα ανά δωμάτιο ή ανά διανυκτέρευση μεταξύ των διαφόρων μεγεθών των ΜΜΞΕ. Παρατηρείται όμως μεγάλη διαφορά μεταξύ των ΜΜΞΕ και των μεγάλων ξενοδοχείων, όπου τα έσοδα ανά διανυκτέρευση των πρώτων αποτελούν το 65% των αντίστοιχων εσόδων των μεγάλων ξενοδοχείων.
ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ
Σύμφωνα με την μελέτη του ΙΤΕΠ η συντριπτική πλειοψηφία των ξενοδόχων έκτισαν με δικά τους κεφάλαια το ξενοδοχείο (95%) και το 50%, εξ αυτών χρησιμοποίησαν ιδιόκτητο οικόπεδο που αρχικώς προοριζόταν για άλλη χρήση.
Ένα μεγάλο ποσοστό ξενοδόχων (79%) είναι ευχαριστημένοι από το επάγγελμά τους με μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ γυναικών (87%) και ανδρών (76%). Το 83% των ξενοδόχων θεωρεί ότι το ξενοδοχείο τους είναι βιώσιμο, με σημαντικές διαφοροποιήσεις κατά κατηγορία ξενοδοχείου. Η συνεργασία μεταξύ των ξενοδόχων είναι περιορισμένη, με πιο σημαντική την εξυπηρέτηση πελατών και την κοινή προβολή.
Όπως σημείωσε ο καθηγητής κος Παπανίκος το μεγαλύτερο μέρος του κόστους κατασκευής των ξενοδοχείων της Ελλάδος χρηματοδοτήθηκε από τους ίδιους τους ξενοδόχους (73%). Το 20% χρηματοδοτήθηκε με δανεισμό και το 7% με κρατικές επιχορηγήσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας το ύψος του τραπεζικού χρέους των ξενοδόχων είναι 320 δισ. δρχ. με το 34% να οφείλεται από τις ΜΜΞΕ και το 66% από τα μεγάλα ξενοδοχεία. Παρατηρούνται όμως σημαντικές διαφοροποιήσεις τόσο μεταξύ του μεγέθους των ξενοδοχείων, όσο και κατά κατηγορία ξενοδοχείου. Το ποσοστό της αυτοχρηματοδότησης είναι μεγαλύτερο για τα μικρότερα σε μέγεθος και κατηγορία ξενοδοχεία. Η συμμετοχή των ΜΜΞΕ στις ενισχύσεις των διαφόρων κοινοτικών και άλλων προγραμμάτων είναι περιορισμένη. Μόνο το 4% των ΜΜΞΕ συμμετείχαν σε τέτοια προγράμματα, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τα μεγάλα ξενοδοχεία είναι 44%.
ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΚΕΡΔΗ
Πάντως σύμφωνα με το ΙΤΕΠ έχουμε σημαντική διαφοροποίηση στα συνολικά κέρδη των Μικρομεσαίων Ξενοδοχείων. Το 1998 τα οικογενειακά ξενοδοχεία κατά μέσο όρο είχαν κέρδη 2 δισ. δρχ., τα μικρά 4 εκατ. δρχ., τα μεσαία 11 εκατ. δρχ. και τα μεγάλα 53 εκατ. Η κατηγορία και το μέγεθος του ξενοδοχείου δεν επηρεάζει το κέρδος ανά δωμάτιο ή το κέρδος ανά διανυκτέρευση. Ενα οικογενειακό ξενοδοχείο είχε κέρδος ανά δωμάτιο 197 χιλιάδες δρχ. το 1998 και 1700 δρχ. ανά διανυκτέρευση. Τα αντίστοιχα κέρδη ήταν 125 χιλ. δρχ. ανά δωμάτιο και 585 δρχ. ανά διανυκτέρευση για τα μικρά ξενοδοχεία και 188 χιλ. δρχ. ανά δωμάτιο και 748 δρχ. ανά διανυκτέρευση για τα μεσαία ξενοδοχεία. Οι δείκτες αυτοί του κέρδους αποτελούν ίσως το σημαντικότερο κριτήριο βιωσιμότητας ενός ξενοδοχείου.
