Η επιχειρηματική τακτική της ιρλανδικής εταιρείας λειτουργεί συνήθως ως μοχλός πίεσης, για καλύτερους όρους από τις αρχές σε κάθε χώρα που επιχειρεί.
Πριν καλά-καλά ξεκινήσει το 2017, ο εμπορικός διευθυντής της περίφημης εταιρείας χαμηλού κόστους (LCC) Ryanair ξιφούλκισε εναντίον αρκετών ελληνικών υπουργείων για την κατ’αυτόν άσκηση βλαπτικής τουριστικής πολιτικής. Έτσι ανακοινώθηκε από την εταιρία η περικοπή 500.000 θέσεων για δρομολόγια προς Θεσσαλονίκη.
Ως αιτιολογία της ενέργειας αυτής περιγράφεται ο αληθινός βεβαίως ισχυρισμός, ότι υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στην περάτωση των έργων του διαδρόμου προσγείωσης.
Φυσικά, ο αρμόδιος υπουργός έχει υποσχεθεί αρκετές φορές, πλήν μη επαληθευόμενος από τα γεγονότα, ότι τα έργα θα τελειώσουν έγκαιρα.
Βεβαίως η εταιρεία έχει επιδοθεί σε μπαράζ επιστολογραφίας από τον Απρίλιο του 2016, με διαδοχικές φάσεις τον Σεπτέμβριο και τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.
Ως αποτέλεσμα της κόντρας της Ryanair με τις ελληνικές αρχές ήρθε η μείωση μετά από περισσότερες από 25 επιστολές διαμαρτυρίας και ανακοινώσεων του σχεδιασμού της για πτήσεις στην Ελλάδα.
Άλλωστε, η μείωση που ενεργοποιεί σε όλη τη χώρα κινείται λίγο υψηλότερα από το 2% των διαθέσιμων αεροπορικών της θέσεων στη χώρα, αποχωρώντας ταυτόχρονα από ένα παραδοσιακό προορισμό όπως η Κως.
Παράλληλα και ταυτόχρονα, επαναλαμβανόμενα επιτίθεται στη “Μαρία Αντουανέτα” όπως τη χαρακτηρίζει, υπουργό Τουρισμού με σφοδρότητα, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει κατά 12 τα δρομολόγιά της μεταξύ άλλων στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας, και από εκεί για Βαλέντσια, Εδιμβούργο και Πράγα, ξεκινώντας με 24 δρομολόγια από την Φρανκφούρτη προς ισάριθμες ευρωπαϊκές πόλεις.
Η επιχειρηματική τακτική της ιρλανδικής εταιρείας λειτουργεί συνήθως ως μοχλός πίεσης, για καλύτερους όρους από τις αρχές σε κάθε χώρα που επιχειρεί.
Είναι θεμιτός στόχος αφού διαθέτει σήμερα ένα εξαιρετικά μεγάλο ολιγοτυπικό στόλο, νεότατης γενεάς αεροσκάφη, με συνεχείς παραλαβές και καινούριων, και έχει πολύπειρους και ικανούς κυβερνήτες.
Ο χαρακτήρας της ως εταιρείας χαμηλού κόστους (LCC) απαιτεί αντικειμενικά και χαμηλά τέλη στα ελληνικά αεροδρόμια, που είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη με προεξάρχον το “Ελευθέριος Βενιζέλος”.
Συνεπόμενα, “στο βάθος του τούνελ” επιζητά κίνητρα και επιδοτήσεις ειδικά στη χαμηλή σαιζόν για να αυξήσει την κίνηση της, σε αντίθεση μ’ αυτό που συμβαίνει με κίνητρα στην υψηλή σεζόν που τα καρπώνονται οι μεγάλες αεροπορικές που ελέγχονται από μείζονες Tour Operators.
Μπορεί ο O’Leary να είναι ιδιόρρυθμος, είναι όμως και ιδιοφυής.
Πατάει επιχειρηματικά δυναμικά, και χρειάζεται βελτιστοποίηση του περιθωρίου κέρδους της εταιρίας του. Εφευρίσκει και υλοποιεί πρόγραμμα συνεχούς ανέλιξης, και δύσκολα υποχωρεί όταν μάλιστα διοικεί εταιρεία βεληνεκούς περίπου 350 αεροσκαφών.
Παράλληλα, υπολογίζοντας τις δυσμενείς επιπτώσεις του Brexit, διαπιστώνει τη μείωση των καθαρών κερδών της εταιρίας στο τελευταίο τρίμηνο του 2016 σε 101 εκατ. δολ. ΗΠΑ, ενώ η μέση πληρότητα σημείωσε πτώση στο 95% για κάθε αεροσκάφος του στόλου.
Τελικά, το μέλλον θα αποδείξει την αξία ή απαξία του επιχειρείν που εφαρμόζει.
O Μανώλης Α. Γκύζης ασκεί δικηγορία με τους συνεργάτες του, με ειδίκευση στο Δίκαιο των Αερομεταφορών στην Ελλάδα και διεθνώς, από το 1974.