Σε ανακοίνωση του το ΙΤΕΠ, Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων, επισημαίνει ότι τον τελευταίο καιρό, µε την αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος αρκετά πέραν του προβλεπομένου, την αναθεώρηση προς τα άνω του δημοσίου χρέους και τις δειλά προς το παρόν εκφραζόμενες ανησυχίες για τα δημοσιονομικά της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως…
Σε ανακοίνωση του το ΙΤΕΠ, Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων, επισημαίνει ότι τον τελευταίο καιρό, µε την αύξηση<...> του δημοσιονομικού ελλείμματος αρκετά πέραν του προβλεπομένου, την αναθεώρηση προς τα άνω του δημοσίου χρέους και τις δειλά προς το παρόν εκφραζόμενες ανησυχίες για τα δημοσιονομικά της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, το δημοσιονομικό πρόβλημα επανέρχεται στην επικαιρότητα ως επερχόμενη απειλή για την σταθερότητα και ανάπτυξη της οικονομίας.
Οι φόβοι δεν είναι ούτε θεωρητικοί, ούτε υποκειμενικής μεροληπτικής προελεύσεως, τονίζει το ΙΤΕΠ. Έχουν απολύτως αντικειμενική υπόσταση, που εκπορεύεται από την εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών δαπανών και φορολογίας, την δομή του δημοσιονομικού συστήματος και την ύπαρξη εστιών έξω από τον κρατικό προϋπολογισμό, όπου ανεύθυνος και ανεξελέγκτως δημιουργούν τα ελλείμματα (δήμοι, δημοτικής επιχειρήσεις, κρατικές ανώνυμες εταιρίες κτλ.).
Γνωρίζει κανείς τι συμβαίνει στην Αυτοδιοίκηση, την κερκόπορτα αυτή απ` όπου εισσβάλλει απειλητικότατα η τάση αυξήσεως του μεγέθους του δημοσίου τομέα, αλλά και των ελλειμμάτων αυτού;
Γνωρίζει κανείς τι πράγματι συμβαίνει στους 50 περίπου μεγάλους δήμους της χώρας, αλλά και σε μικρότερους, όπου οι πάσης φύσεως επιχειρήσεις δημιουργούνται ωσάν μανιτάρια;
Πιστεύουν, πράγματι, οι κυβερνώντες ότι µε την μετατροπή δηµοσίων οργανισµών σε ΑΕ για την αύξηση δήθεν της ευκαµψίας αυτών θα µειωθεί το µέγεθος του δηµοσίου τοµέα;
Γνωρίζει κανείς χώρα µε τόσο υψηλό µέγεθος δηµοσίου τοµέα, όπως είναι ο ελληνικός, αλλά χωρίς τους πλουσιοπαρόχως εισρέοντες δωρεάν πόρους, η οποία να επιτυγχάνει υψηλούς ρυθµούς αναπτύξεως;
Η ανησυχία που πηγάζει από τις νέες δυναµικές πηγές αυξήσεως του δηµοσίου τοµέα και των ελλειµµάτων του, οφείλεται και στο γεγονός ότι η κυβέρνηση έχασε την ευκαιρία να µειώσει το κράτος, θεωρήσασα ότι η µείωση του ελλείµµατος αποτελούσε επαρκή εξυγιαντικό παράγοντα. Η σηµασία, όµως, δεδοµένου δηµοσιονοµικού ελλείµµατος δεν είναι ουδέτερη ως προς τα συνεπαγόµενα αυτού για την σταθερότητα και ανάπτυξη της οικονοµίας, αλλά εξαρτάται τόσο από το µέγεθος της φορολογίας και την διάρθρωση αυτής όσο και από το µέγεθος δαπανών και την διάρθρωση αυτών.
Η εφαρµογή αντικειµενικών κριτηρίων φορολογήσεως για ορισµένες κατηγορίες πολιτών, παρά τις αδικίες που συνεπήγετο λόγω του ακάµπτου χαρακτήρα του µέτρου και άλλων αδυναµιών, περιόρισε σε ικανοποιητικό βαθµό την φοροδιαφυγή.
Παρόµοια συµβολή, και σηµαντικότερη ίσως, είχε η µηχανοργάνωση των οικονοµικών υπηρεσιών του κράτους και η µέσω αυτής δυνατότητα διασταυρώσεως των φορολογικών στοιχείων. Ωστόσο, η ευκαιρία αυτή που είχε συνεπίκουρη την πρωτοφανή εισροή πόρων από την ΕΕ, δεν αξιοποιήθηκε για την εξυγίανση των δηµοσιονοµικών της χώρας, µε µείωση του ποσοστού των τρεχουσών δηµοσίων δαπανών και επαρκή µείωση της φορολογίας, η οποία, ως επανειληµµένως έχει τονισθεί, είναι υπερβολικά υψηλή για τους νοµοταγείς πολίτες. Χάθηκε µε άλλα λόγια, η ευκαιρία να καταστεί ο προϋπολογισµός εργαλείο ωθήσεως της αναπτυξιακής διαδικασίας, µέσω της οποίας αποκτά νόηµα η µείωση της ανεργίας και η διατηρησιµότητα και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσµού. Αντ` αυτού, επελέγη η οδός των προσλήψεων στο δηµόσιο τοµέα, µε κριτήριο όχι τις πραγµατικές ανάγκες της κοινωνίας, αλλά πολιτικές σκοπιµότητες. Η διεθνής δε εµπειρία επί του προκειµένου διδάσκει ότι οι επιλογές µε πολιτικά κριτήρια σπανίως ανταποκρίνονται στις επιλογές που προσδίδουν δυναµική στην οικονοµική ανάπτυξη και την µακροπρόθεσµη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας.
Η πρόσφατη δηµοσιοποίηση του κινδύνου να απολεσθούν σηµαντικά κονδύλια του Β΄ Κοινοτικού Πακέτου, αποδίδεται σε υψηλό βαθµό στην ανικανότητα της δηµόσιας Διοικήσεως. Την δηµόσια αυτή διοίκηση, ηµιθανή σε ενεργητικότητα και γιγάντια σε µέγεθος, που απορροφά πολύτιµους οικονοµικούς πόρους, τους οποίους όχι µόνο αδρανοποιεί, αλλά και τους χρησιµοποιεί για την παρεµπόδιση της λειτουργίας της ιδιωτικής οικονοµίας, διετήρησε αλώβητη η ασκηθείσα δηµοσιονοµική πολιτική.
Η δυνατότητα, στο εξής, αυξήσεως των φορολογικών εσόδων πέραν του ρυθµού που προσδιορίζεται από την αύξηση της οικονοµικής δραστηριότητος και των εισοδηµάτων, αλλά και η φηµολογούµενη απώλεια σηµαντικών κοινοτικών πόρων, θα έχει πιθανότατα τις ακόλουθες δυσµενείς συνέπειες:
- θα οδηγήσει σε περαιτέρω αδυναµία απορροφήσεως κοινοτικών κονδυλίων µε επιπτώσεις όχι µόνο στο έλλειµµα και το µέγεθος του δηµοσίου χρέους, η ωραιοποίηση του οποίου γίνεται συνεχώς δυσκολότερη, αλλά
- θα επιβραδύνει την αναπτυξιακή διαδικασία που συνδέεται µε τους εν λόγω πόρους. Η αδυναµία εξασφαλίσεως της ιδίας συµµετοχής συνδέεται ευθέως µε καθυστερήσεις στις δράσεις που προβλέπονται.
- Η και δι` άλλους λόγους απαιτούµενη αύξηση των εσόδων του προϋπολογισµού, και οι διαφαινόµενες δυσχέρειες από πλευράς απορροφήσεως κοινοτικών κονδυλίων προκαλεί την άσκηση πολιτικών εκµαυλισµού ορισµένων κατηγοριών πληθυσµού µε πολύ βλαπτικές συνέπειες για τη µέση στάση της κοινωνίας απέναντι στη νοµιµότητα. Οι νοµιµόφρονες πολίτες συστηµατικώς τιµωρούνται και αισθάνονται προσβεβληµένοι, επειδή υπήρξαν νοµιµόφρονες. Αυτό υποσκάπτει το σεβασµό της
κοινωνίας προς τους θεσµούς και ελαττώνει δραστικά την αξιοπιστία της πολιτείας.
Πρέπει να επισηµανθεί και να συνειδητοποιηθεί ότι η µείωση του δηµοσιονοµικού ελλείµµατος από το 1994 και εντεύθεν δεν αντανακλά αυτό που στην κοινή οµιλουµένη αποκαλείται νοικοκύρεµα. Είναι κατά βάση αποτέλεσµα του χαρακτήρα της πολιτικής ονοµαστικής συγκλίσεως που ασκήθηκε. Η αντιπληθωριστική πολιτική αντί να στηριχθεί εξ ολοκλήρου στην συγκράτηση του κόστους παραγωγής µέσω της συγκρατήσεως των αµοιβών και αυξήσεως της παραγωγικότητος, ακολούθησε την σκολιά οδό της υπερτιµηµένης δραχµής. Η υπερτιµηµένη δραχµή συνέβαλε σηµαντικώς στην αποκλιµάκωση του πληθωρισµού, αλλά µε πολύ δυσµενείς επιπτώσεις στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, αφού ενεθάρρυνε τις εισαγωγές και απεθάρρυνε τις εξαγωγές. Η πολιτική αυτή υπέσκαψε την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονοµίας συνολικώς, µε βαρύ τίµηµα, την εκτόπιση των εγχωρίων προϊόντων παραδοσιακής τεχνολογίας ακόµη και από την εγχώρια αγορά. Η αποκλιµάκωση του πληθωρισµού οδήγησε σε µείωση του κόστους δανεισµού, δηλ. του ποσού των απαιτουµένων τόκων για την ετησία εξυπηρέτηση του δηµοσίου χρέους. Εξ αυτού το λόγου προήλθε κατά κύριο λόγο η µείωση των ελλειµµάτων και όχι από συγκράτηση των δαπανών και εξορθολογισµό της δηµοσιονοµικής λειτουργίας. Με άλλα λόγια η δυναµική των δηµοσιονοµικών ελλειµµάτων δεν έχει µειωθεί στο βαθµό που δείχνουν τα δηµοσιονοµικά δεδοµένα εσόδων και δαπανών. Η δαπάνη για τόκους αποτελεί παράγοντα, ο οποίος µπορεί να απειλήσει ξανά την δηµοσιονοµική ισορροπία, αν για οποιονδήποτε λόγο εµφανισθούν πληθωριστικές πιέσεις µε κάποια διάρκεια. Εξάλλου, όπως προκύπτει από τη µείωση του σχετικού µεγέθους του δηµοσίου χρέους, αυτή δεν µπορεί να εξηγήσει την µείωση των τόκων, αφού η συγκεκριµένη αιτιώδης σχέση καθιστά το δηµόσιο χρέος συνάρτηση και του ποσού των τόκων που απαιτούνται για την εξυπηρέτηση του δηµοσίου χρέους.
Τα ανωτέρω υπογραµµίζουν εµφαντικώς, ότι υπό τα φαινόµενα υπνώττει πραγµατική και σοβαρή απειλή, αφού η δηµοσιονοµική εξυγίανση έχει ταυτισθεί µε µείωση του ελλείµµατος, αδιαφορώντας για τους υποκείµενους αιτιώδεις παράγοντες.
Συνεκδότης του TravelDailyNews Media Network από το 1999 που περιλαμβάνει τρεις εκδόσεις για τη Διεθνή αγορά, τις αγορές της Ασίας και του Ειρηνικού και την αγορά της Ελλάδας και της Κύπρου.
Είναι υπεύθυνος για την στρατηγική ανάπτυξη του δικτύου, τις συνέργειες, και τη διεθνή αγορά.
